رابرت استرن در این کتاب تلاش می‌کند تا از طریق بررسی تفاوت رویکرد کانت و هگل در خصوص مفهوم ابژه، تمایزات ایدئالیسم این دو متفکر را توضیح دهد.
این کتاب پنج فصل دارد، فصل نخست آن به شرح و ریشه‌یابی تحلیلی‌ـ‌تاریخیِ ایده اصلی کتاب نقد عقل محض با تمرکز بر انقلاب کپرنیکی و آموزه «ترکیب» اختصاص دارد. فصل دوم به بررسی مختصر برخی نقدهای هگل به فلسفه کانت اشاره دارد و فصول سوم و چهارم به پاسخ‌های ایجابی جایگزین هگل به این نقدها در آثار مختلفش می‌پردازد. به این ترتیب، استرن با محور قرار دادنِ مفهوم «ابژه»، شرحی اجمالی از بخش‌هایی از سه اثر اصلی هگل ارائه می‌دهد که مرتبط با بحث ابژه‌اند. فصل آخر هم با جمع‌بندی مسائل مطرح‌شده و حل و فصل مسئله وحدت و کثرت در روح مطلق هگلی به پایان می‌برد.
آنچه ترجمه و انتشار این اثر را ضرورت می‌بخشد، همان‌گونه که نویسنده در پیشگفتار ادعا می‌کند، علی‌رغم حجم اندک، طرحی کلی از رویکرد کل‌گرایانه هگل به ابژه و جهان ترسیم می‌کند که می‌توان در پرتو آن کل فلسفه هگل را بازتفسیر کرد.