انگار خودم نیستم داستان آدم‌هایی است که خودشان را گم کرده‌اند و آنقدر از خود فاصله گرفته‌اند که دیگر خودشان را نمی‌‌شناسند. داستان از زبان چند راوی روایت می‌‌شود و رویدادهایی از گذشته و حال را به هم پیوند می‌دهد تا پازل شخصیتی آدم‌هایش تکمیل شود
انگار خودم نیستم در سبک رئالیستی به رشته تحریر درآمده و وقایع، رخدادها و دیالوگ‌های آن کاملاً با رویدادهای زندگی عادی و روزمره منطبق‌اند. کتاب قصد ندارد وقایع دور از ذهن و ناملموس را شرح دهد بلکه آنچه نویسنده درصدد آن بوده است ترسیم روزمرگی‌هایی است که به مرور زمان منجر به تحول انسان‌ها می‌شوند؛ انسان‌هایی که از جنس تمامِ آدم‌های طبقه متوسط جامعه مدرن امروزی‌اند.