«درآمدی بر انسان‌شناسی» تلاش می‌کند با رویکردی میان‌رشته‌ای و ترکیب مباحث ژنتیک، تاریخ، جغرافیا، روان‌شناسی و جامعه‌شناسی؛ قابل دسترس و در عین حال پیچیده‌ترین موضوع پیش روی بشر، یعنی «انسان»، را بررسی کند. همه‌ی ما فارغ از سطح سواد، تجربیات و مکانی که در آن زندگی می‌کنیم، حداقل یک بار از خود پرسیده‌ایم، کیست که در آینه به ما می‌نگرد؟ در حال حاضر، انسان به سطح بی‌سابقه‌ای از علم و فناوری رسیده است. تاکنون هیچ‌گاه بشر تا این اندازه به جهان اطراف خود اشراف نداشته است.
امروزه از دورترین کهکشان‌ها تا ریزترین ذره‌ها زیر نگاه ما قرار دارند. سرعت انتقال اطلاعات و نیز امکان جابه‌جایی بشر منجر شده است که تعداد زیادی از ما بتوانیم حتی اطلاعات دورافتاده‌ترین نقاط جهان و عجیبب‌ترین مردم و موجودات را در سریع‌ترین زمان به دست آوریم. ولی با وجود تمام این پیشرفت‌ها و حجم گسترده‌ی اطلاعات، میزان دانش اندکی که از خودمان داریم تکان‌دهنده است.
تمام دانش ما درباره‌ی خودمان، به فرضیاتی محدود می‌شود که ممکن است، هر لحظه با کشف فسیلی در یک نقطه‌ی دورافتاده از جهان زیر سؤال برود. دو دلیل عمده برای این حجم بزرگ از ناآگاهی وجود دارد. یکی عدم وجود شواهد تاریخی کافی در مورد تاریخ تکامل بشر و دومی تعدد نظرات و عقاید دانشمندان در مورد روند تکامل بشر.
با مطالعه‌ی انسان‌شناسی متوجه خواهیم شد که چه چیزی ما را انسان کرده است و چگونه این ویژگی مشترک انسانی، با وجود اختلاف رنگ پوست و مو، قد و وزن و زبانمان، بین همه به اشتراک گذاشته شده است. انسان‌شناسی تصویر روشن‌تری را از ترکیب فرهنگی، منابع شخصی و افرادی که پیش از ما آمدند و شیوه‌ی تفکر ما را شکل دادند، به دست می‌دهد.