نمایش‌نامه‌ی فواره بیانگرِ تفحص طولانی یوجین اونیل جهت کسب تجربه‌ای معنوی و به منظور تسکین روح تسخیر‌شده‌ی خویش است تا راهی برای خاموش ساختن کشمکش بین جاه‌طلبی و کمال معنوی یافته و عشق به زیبایی و شفقتِ انسانی را بازجوید. برطرف شدن این نیاز در گرو سفر از غرب و مادی‌گرایی به سرزمین‌های دور دست در مشرق زمین و یافتن چشمه‌ای همیشه جاری است که تسلی‌بخش روان است. طبیعت تجلی‌گر وجود خداوند است و معجزات بی‌نظیر خداوند در طبیعت آشکار می‌شوند. این سفر معنوی سرانجام به نقش طبیعت در یافتن پروردگار ختم می‌شود زیرا با تفکر در طبیعت است که می‌توان راهی به سوی خدا یافت و جمال پروردگار را به تماشا نشست و سرانجام پیوستگی روح و روان را در وحدت موجود در طبیعت یافت. اونیل معتقد است که مرگ در نهایت یکی شدن با این وحدت است و در اینجا چشمه با در هم آمیختن فرهنگ‌ها و مذاهب، پیری و جوانی و زندگی و مرگ تفاوت‌های بی‌اساس موجود را از میان بر می‌دارد.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست