تمدن ایران در عصر هخامنشی، نقطه اوج تمدن ملتی است که نخستین امپراتوری جهان باستان را ساخت و شکل داد. این تمدن موفق شد در مدتی کمتر از یکصد سال، حاصل جمع تمامی تمدنهای پیشین و مجاور خود را به صورت ترکیبی عالی، معتدل و متوازن درآورد و این الگو را از هند تا لیبی و یونان بگستراند. بدیهی است تمدن هخامنشی بر مبنای باورها و نظام خاص خود عمل میکرد و بیآنکه در تغییر شکل تمدنهای سرزمینهای فتح شده و جایگزینی خود اصراری بورزد، قادر شد جهانی چند فرهنگی را شکل داده و اداره کند. بنابر گفتۀ هردودت، لیدیها نخستین مردمانی بودند که اقدام به ضرب سکه نمودند و داریوش اول، نخستین کسی بود که درایران به ضرب سکه اقدام کرد. او سکههای طلا و نقره را با نام در یک و شکِل و به ترتیب به وزن های 8/41 گرم و 5/6 گرم ضرب نمود. بر رو ی نخستین سکههای هخامنشی، تصویر پادشاه به شکل کماندار پارسی دیده میشود. قدرت مالی هخامنشیان بسیار زیاد بود، طوری که مزد ماهیانه هر سرباز خارجی در ارتش ایران، معادل یک سکه طلا (دریک) بود. بیشتر ظروف غذاخوری هخامنشیان به شیوۀ چکشکاری یا اتصال ورقههای فلزی به هم شکل میگرفتند. تصاویر روی ظروف ابتدا به شکل قلمزنی و حکاکی روی ظرف کشیده و سپس با صیقل دادن پرداخت میشدند. بررسی روی این ظروف مشخص کرده است که بسیاری از آنها دارای درجۀ خلوص بالایی تا حد 97 تا 99 درصد بودهاند. مقدار و تعداد ورقههای فلزی مورد استفاده برای یک ظرف خاص، با واحد سکه ارزیابی و تخمین زده میشد.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام