غلام حسین ساعدی در 24 دی ماه 1314 در تبریز به قول خودش ((به روی خشت)) افتاد. بچه دوم پدر و مادرش بود. بچه اولی که دختر بود در یازده ماهگی مرده بود.و از همان روزی که دست در دست پدر، راه قبرستان را شناخت،همیشه سر خاک خواهر می رفت که قبر کوچکی داشت، پوشیده با آجرهای ظریف و مرتب. من در خیال همیشه او را در داخل گور، توی گهواره ای در حال تاب خوردن می دیدم، هر چند که نه من ،نه برادرم که بعد از من آمد و نه خواهرم که آخرین بچه خانواده بود گهواره نداشتیم. گهواره ما پاهای مادر یا مادر بزرگ بود.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست