امشب نه درباره ایمان و بی ایمانی، بلکه درباره شفقت، طبیعت شفیق یا قسی «هنر معاصر» حرف خواهیم زد. بنابراین از تقابل هنر دنیوی در برابر هنر مقدس سخنی نخواهیم راند، بلکه به بی‌حرمتی به فرم ها و بدن ها در طول قرن بیستم خواهیم پرداخت. دلیل انتخاب چنین رویکردی این است که امروزه مردم زمانی که بر سر ارتباط یا وحشتناکی هنر معاصر بحث می کنند، اغلب پرسش اساسی را از یاد می برند: البته، هنر معاصر. اما معاصر با چه؟
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست