کتاب، در درجه‌ی نخست، یک زندگی‌نامه‌ی سیاسی و روشنگرانه است، زیرا بوخارین مرد ایده‌ها و یک اندیشمند مارکسیست به شمار می‌رفت. نیاز برای یک بررسی همه‌جانبه در مورد بوخارین آشکار است، زیرا برای بیش از دو دهه است که دوره‌ی حرفه‌ای او در تاریخ طوفانی حزب بالشویک و روسیه‌ی شوروی مرکزیت یافته است... هدف دیگر این کتاب بررسی بوخارین به مثابه راهی برای بازبررسی انقلاب بالشویکی و آن چند دهه‌ی سرنوشت‌ساز در تاریخ شوروی است.» این کتاب در ده فصل تدوین شده است.
«شکل‌گیری یک بالشویک قدیمی»، «پیروزی رادیکالیسم در 1917»، «سیاست‌های جنگ داخلی»، «تئوری مارکسیستی و سیاست بالشویکی: ماتریالیسم تاریخی بوخارین»، «بالشویسم بازاندیشی می‌شود»، «بوخارین و راه سوسیالیسم»، «حکومت دو نفره: بوخارین در مقام شریک رهبری»، «بحران‌های میانه‌روی»، «سقوط بوخارین و ظهور انقلاب استالین»، و «آخرین بالشویک» عنوان فصل‌های کتاب است.
نیکولای بوخارین (1938-1888) یکی از برجسته‌ترین متفکران و تئوریسین‌های بلشویک‌ها بود که بین سال‌های 1918 تا 1929، سردبیری روزنامه پراودا (حقیقت) را بر عهده داشت. او از جمله کسانی بود که ابتدا علیه تروتسکی با استالین متحد شد و سپس، در اواخر دهه‌ی 20 به مخالفت با او برخاست و سرانجام در بیدادگاه‌های استالین (1938) به اتهام دروغین خیانت محکوم و تیرباران شد.