زمان چیست؟
این سوال اگرچه به طور فریبنده‌ای ساده است، اما به مهم‌ترین مسئله‌ای تبدیل شده که علم با آن مواجه است. زمان، فراگیر ترین جنبه تجربیات روزانه ماست. هر آنچه که به آن می‌اندیشیم، احساس می‌کنیم یا انجام می‌دهیم وجودش را به ما یادآور می‌شود.
فیزیکدانان و فیلسوفان مدت‌های طولانی است به طور مشابهی به ما می‌گویند که زمان، خود توهم نهایی است! باید بگویم من دیگر اعتقاد ندارم که زمان حقیقی نیست. من به این باور رسیده‌‌ام که زمان کلیدی بر معنای نظریه کوانتوم و اتحاد نهایی آن با فضا، زمان،گرانش و کیهانشناسی است. مهم‌تر از همه من باور دارم برای معنا بخشیدن به تصویری که مشاهدات کیهانشناسی از جهان برای ما فراهم آورده است، باید به حقیقی بودن زمان به گونه‌ای دیگر نگاه کنیم. این دیدگاه من درباره "تولد دوباره زمان" است.
متن بالا، گزیده ای از کتاب "تولد دوباره زمان" نوشته‌ی پروفسور لی اسمولین است. در این کتاب سعی شده است تا فرضیه توهمی بودن زمان با ارائه دلایل علمی، مردود اعلام شود.
نکته‌ِ‌ی جالب در مورد این کتاب این است که اسمولین نه تنها نظریه نسبیت انیشتین، بلکه بسیاری از قوانین طبیعی غیر قابل انکار را به چالش می کشد!
در مجله ی خبری آی آی کتاب، دریاره ی نویسنده و محتوای این کتاب بیشتر بخوانید.