الیزابت هولمز، بنیان‌گذار بیست‌ودو ساله ترانوس، به سوئیس رفته و قابلیت‌های این سیستم را به رخ مدیران نوارتیس، غول داروی اروپا، کشیده بود. کِمپ ایمیلی با این مضمون به تیم پانزده نفره‌اش نوشت، «امروز صبح، الیزابت با من تماس گرفت، اظهار تشکر کرد و گفت، عالی بود! خصوصاً از من خواست از شما تشکر کنم و مراتب قدردانی‌اش را به شما برسانم. به‌علاوه گفت نوارتیس آن‌چنان تحت تأثیر قرار گرفته که درخواست طرح پیشنهادی کرده و برای نوشتن توافقنامه‌ای مالی در رابطه با این پروژه اظهار علاقه کرده است. کاری را که می‌خواستیم، انجام دادیم!» برهه بسیار مهمی برای ترانوس بود. استارتاپ سه‌ساله هولمز پیشرفت کرده بود و ایده بلندپروازانه‌اش که در اتاق خوابگاهش در دانشگاه استفورد در سر می‌پروراند به محصولی واقعی تبدیل شده بود که شرکت‌های چندملیتی خواهان استفاده از آن بودند. خبر موفقیت نسخه نمایشی به طبقه دوم که دفاتر مدیران ارشد اجرایی قرار داشت رسید. یکی از این مدیران، هنری موزلی، مدیر ارشد امور مالی ترانوس بود.
بیل گیتس درباره کتاب: من کتاب‌های مهیج زیادی نمی‌خوانم. معمولا کتابی که در حال خواندش هستم را نمی‌توانم کنار بگذارم، اما کتاب‌هایی که من می‌خوانم از آن نوع کتاب‌هایی نیستند که بیشتر افراد را سر جایشان میخکوب می‌کند. بااین‌حال، اخیراً کتابی دستم گرفتم که خیلی جذاب بود و نتوانستم کنار بگذارمش.