انسان‌های داستان یالوم همه از دردهای درونی‌شان رنج می‌برند و او زبردستانه جدال‌های داستانی را با زبان روایت به تصویر می‌کشد. یالوم که خود راوی اول شخص داستان و قهرمان داستان‌هاست، باید بر پایه اصول روان‌درمانی، تلاطم درونی بیمارانش را بشناسد و آرام کند، ولی روان منحصر به فرد و خاص هر انسان، قهرمان پیر ما را به مبارزه می‌طلبد. عناصری مانند تجربه، حس‌های درونی یالوم و علمش هر بار به کمکش می‌آیند و تعلیق و کشش داستان‌ها را ایجاد می‌کنند. فرار از کلیشه بودن و عدم تکرار در این اثر یالوم هم مثل آثار دیگر او صفتی است که می‌شود هنگام توصیه به دوستان بر آن تکیه کرد. و آخر اینکه روان‌کاو ماجراجوی ما مثل شوالیه‌های قرون وسطی، همیشه پیروز صحنه نبرد نیست و گاهی پایانه‌هایش آن‌طور که راوی می‌خواهد، پیش نمی‌رود و درسی می‌شود برای پیر روان‌کاو قصه‌گو...
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام