بیشتر کتاب‌هایی که در این زمینه در دنیا منتشر شده است، به مباحث فنی و عمومی عکاسی پرداخته‌اند، مثل دوربین و عدسی چیست، طرز کار دیافراگم و شاتر و از این نوع حرف‌ها و نهایتاً یکی دو فصل هم در آخر به عکاسی مطبوعاتی اختصاص داده‌اند.
کتاب کُوبر بزرگ‌ترین امتیازش این است که بر اساس مصاحبه با ده‌ها عکاس سرشناس جهان تألیف شده است. این یعنی توجه به تجربه عملی عکاسان. کتاب البته شکل مصاحبه ندارد اما اطلاعات ارائه شده تماماً و اساساً بر مبنای تجربه‌های فتوژورنالیست‌های دنیاست.
نویسنده هیچ الگویی را توصیه نمی‌کند. مثلاً در اشاره به عکاسی از مردم کوچه و بازار هم شیوه عکاسی هانری کارتیه‌برسون را مطرح می‌کند و هم ارنست هاس را. این که کارتیه‌برسون بدون اجازه گرفتن یا گفت‌وگو با افراد، بی‌هوا از آنان عکس می‌گرفته و هاس پیشاپیش با فرد صحبت می‌کرده و پس از کسب اجازه از او عکاسی می‌کرده.
کُوبر امتیازات و کاستی‌های هر دو شیوه را هم بیان می‌کند و پیروی از این الگوها را می‌گذارد به عهده عکاس که ببیند روحیه‌اش با چه شیوه‌ای سازگارتر است.