کلیت این کتاب به صورت تشریحاتی نظری و روانشاناسانه است که «ژیژک» بر آثار ژانر وحشت، معمایی و درام نوشته است. ادعای مترجم این کتاب در علت انتخاب در برگردان به فارسی دو دلیل برجسته است، یکی آموزش نقد روانکاوانه از طریق نمونه‌های متنوع که این مثال‌ها با تصاویری از فیلمها همراه شده است و دیگری این که این نوع بررسی روانکاوانه جذابیتی دارد که به شناسایی نوعی از کشف مضامین پنهان موجود در فیلمها منجر می‌شود که ممکن است حتی خود فیلمساز هم از آن مطلع نباشد. یکی از بهترینِ این مثال‌ها در باب همین نکته دوم و «کشف نکاتی که حتی ممکن است خود فیلمساز هم از آن مطلع نباشد»، تحلیل ژیژک از فیلم «روانی» «هیچکاک» (1960) است که در آن خانه‌ی «نورمن» و روحیات متفاوتی که او در هرکدام از این سه طبقه – همکف، اول و زیرزمین- دارد به رساترین شکل به سه سطح روانی «فروید» – خود، فراخود و نهاد – تشبیه شده و از خلال این نمادپردازی به توضیح صحنه‌ها و دیالوگ‌ها و از خلال آن به تحلیل فیلم بر مبنای نظریه شخصیت «فروید» می‌پردازد. البته این نمادپردازی در مورد شخصیت‌ها و داستان‌های دیگری هم دیده می‌شود مثلأ بازی برادران «مارکس»، «گروچو»، «چیکو» و «هارپو» در فیلم «سوپ اردک» ساخته‌ی «لئو مک کاری»(1933) که در این فیلم «گروچو» به فراخود، «چیکو» به خود و «هارپو» به نهاد تشبیه شده‌اند.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست