دکتر ضیاءالدین هاجری انگیزه‌ی خویش را از فراهم‌آوری «فرهنگ ساختاری واژگان پارسی» چنین می‌داند: «به یاد دارم که میان سالهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۵ خورشیدی روزانه چندین پنگان به سنجش میان دستورزبانهای فارسی، انگلیسی، فرانسوی و تازی سرگرم بودم و از همان زمان بود که پیوسته با این کار آرام‌آرام به‌سویِ کامه و آرمان خود گام برمی‌داشتم.
از همان روزگار با خود می‌اندیشیدم که چرا زبان پارسی ما به این بی‌سروسامانی کشانده شده است. چرا ما هم مانند برخِ کشورها نباید فرهنگی یا واژه‌نامه‌ای رسا و روشمند برای شناسایی واژگانمان داشته باشیم؟ پس، بر آن شدم که هر جور است تا جایی که در توش و توان دارم، بدین کار بپردازم. پس از انجام دادن سخنرانیها و نگارش جستارها و فراهم کردن فرهنگهای گوناگون (فرهنگِ نامه‌ها، فرهنگِ وندهای زبان فارسی، فرهنگ ساختاری واژگان فرانسه، فرهنگ بیست‌هزار و…) سرانجام آرام‌آرام خود را آماده کردم تا آنچه در درازنای زندگی در این زمینه‌ها پژوهش و بررسی کرده‌ام، همگی را گردآوری کنم و برای فراهم ساختنِ «فرهنگِ ساختاری واژگان پارسی» بکوشم و آن را در دسترس همگان بگذارم.»